 |
| รูปตั้งแต่สมัยครั้งเข้าวงการเพาะเห็ดภาพชุดแรก |
เรื่องมีอยู่ว่าผมเกิดและโตที่จังหวัดอุบลราชธานีและผมเรียนมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีในคณะวิทยาศาสตร์สาขาจุลชีววิทยา (Microbiology) สาขานี้ว่าด้วยเรื่องราวของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กแปลตามตัวเลยหรือที่แบบเป็นทางการคือ จุลชีววิทยา หรือ “Microbiology” คือการศึกษาสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กหรือ จุลินทรีย์ (Microorganism) ทั้งที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เช่น เห็ด ,รา ,และที่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า เช่น ยีสต์, แบคทีเรีย, ไวรัส,โปรโตซัว ท่าที่จำได้ก็มีแค่นี้ล่ะครับ แบบว่าเรียนมานานแล้วส่งคืนอาจารย์ไปบางส่วน555
ด้วยความที่ผมเป็นคนตั้งใจเรียนมากแต่น้อยกว่าตั้งใจเที่ยวนิดหน่อยตอนวิชาหนึ่งเรียนปี3 มีวิชาหนึ่งในวิชาชีพเลือกได้ยินแว่วๆจากรุ่นพี่มาว่ารายวิชานี้เรียนแล้วได้ไปเที่ยวค้างคืน"ภูจองนายอย"ผมตัดสินใจลงลงวิชานี่ตั้งแต่ได้ยินรุ่นพี่บอกเมื่อตอนอยู่ปี2ด้วยซ้ำไป นั่นคือ"วิชาการเพาะเห็ด"
ณ จุดนี้ นับเป็นการก้าวเข้าสู่วงการเห็ดในภาคทฤษฏีนั่นคือผมได้รู้ว่าเห็ดคือเชื้อราขนาดใหญ่แต่เริ่มต้นจากจุกเล็กเพียงเเค่เส้นใยบางๆหรือสปอร์ที่มองไม่เห็ดด้วยตาเปล่าเสียด้วยซ้ำในรายวิชานี่ผมจึงชอบเป็นพิเศษและได้ฝึกการเลี้ยงเห็ดตั้งแต่ในห้องแลป การเขี่ยเชื้อบริสุทธิ์จากดอกเห็ดเรื่อยมาจนการลงมือนอกห้องแลปที่แปลงทดลองของคณะเกษตรจนเชื้อที่เราแยกเองกลายเป็นดอกเห็ดที่กินได้ บอกได้เลยว่าไม่อยากเชื่อว่ามันจะง่ายดายขนาดนี้(เราก็ไม่ธรรมดานะนี่ฮ่าๆๆๆเพาะเห็ดได้ด้วย)ในตอนนั้นยังไม่ได้คิดหรอกว่าจะได้มาประกอบอาชีพจริงๆ
พอเรียนจบตาก็ประสาวัยรุ่นอยากไปเผชิญโลกภายนอก ครับตั้งหน้าไว้เลยเป้าหมายแรกคือ กรุงเทพมหานคร เมืองสวรรค์ที่เค้าล่ำลือกัน ไปพักหอกับเพื่อนหาสมัครงานได้หลายวันเริ่มหมดสนุกครับ เจอรถเมล์ กทม.เข้าไปยังกะเล่นเครื่องเล่นสวนสนุกที่ไม่มีเข็มขัดนิรภัยให้รัดนั่งกระเด้งกระดอนจนก้นระบมและซ้ำร้ายอีกวันเจอฝนตกรถติดไป3ชั่วโมงกว่าจะถึงที่พัก...พอเท่านั้นแหละตัดสินใจโบกมือลา กทม. คงไม่ใช่สวรรค์สำหรับเราแล้วร้อนก็ร้อนรถก็ติดอากาศก็ยังไงไม่รู้อบอ้าวบอกไม่ถูกจากนั้นเบนเข็มไปสู่เป้าหมายที่2 ชลบุรี แหล่งอุตสาหกรรม และ ทะเลแสนงาม พอเดินทางมาถึงก็ประทับใจเลยแหล่งงานเพียบรถก็ไม่ติดน่าอยู่ร่อนไปสมัครอยู่ซักอาทิตย์ก็เริ่มได้สัมภาษณ์งาน....
แต่เหมือนสวรรค์จะไม่ให้ผมไปจากอุบลราชธานี วันหนึ่งอาจารย์ที่เคารพก็โทรมาแจ้งข่าวว่ามีการเปิดรับสมัครเจ้าหน้าที่โครงการนักวินิจฉัยเบื่้องต้นGMPตรวจประเมินกลุ่ม วิสาหกิจชุมชน OTOP ทั่วประเทศ ผมก็ไปสมัค และได้ทำหน้าที่ ในสังกัด อุตสาหกรรมจังหวัดอุบลราชธานีและอำนาจเจริญอยู่ระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งในตอนนี้เองผมได้มีแนวคิดเรื่องกิจการของตัวเองจากการประเมินกลุ่มวิสาหกิจ และกลุ่ม OTOP ซึ่งมีอาชีพไม่ต้องมีนายจ่างมาบังคับ ตรงนี้เองทำให้เริ่มมองหาอาชีพที่เราจะทำได้เป็นนายตัวเอง พอโครงการสิ้นสุดลงฏ้เดินตามทางที่ฝันไว้ครับทำกิจการส่วนตัวไม่เอาแล้วเป็นลูกจ้างใคร
จังหวะนั้นเองก็ได้รวมตัวกับเพื่อนเปิดร้านขายของโครงการหลวงที่อุบลกิจการก็พอไปได้เรื่อยๆได้1ปีไม่ขาดทุนแต่ก็ไม่ได้กำไรมากนักจึงตัดสินใจปิดกิจการหลังจากนั้นก็ได้มาขายประกันชีวิตอยู่ช่วงหนึ่งจังหวะนี้เองเหมือนเทวดาเล่นตลกชักนำมาให้ต้องมาทำฟาร์มเห็ดเรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า มีคนมายืมเงินลงทุนจากแม่ผมเองจะไปทำฟาร์มเห็ดเข้าทางเลยด้วยความที่เราพอมีพื้นฐานในภาคทฤษฏีมาแล้วอยากลองลงมือภาคปฏิบัติพอดีผมจึงขอร่วมหุ้นในการทำฟาร์มเห็ดกับพี่เค้าเลย...นี่เลยเป็นจุดเริ่ม
ต้นในการเป็นเกษตรกรเพาะเห็ด
 |
| โรงเรือนเห็ดโรงเเรกของผมเมื่อปี |
จนมาถึง ปัจจุบัน ว่าจะเล่าสั้นๆทำไมมันยาวอย่างงี้ได้ ฮ่าๆๆ
แวะชมผลงานปัจจุบันได้ที่เพจฟาร์มเห็ดซอย9ครับตามลิงค์ข้างล่างเลยครับ
https://www.facebook.com/mushroomsoi9ubon?ref=br_rs
ใครที่สนใจเกี่ยวกับเห็ดก็ลองติดตามได้นะครับ อยากถามอะไรเกี่ยวกับเห็ดถามได้เลยตอบได้ผมก็ตอบเรื่องใหนตอบไม่ได้ผมจะค้นหาข้อมูลมาให้ครับผม
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น